- hirsutus
- hirsūtus, a, um, adj. [primary form HIRSUS, a variation of hirtus], rough, shaggy, bristly, prickly, hirsute = dasus.I.Lit. (class.;* II.
syn. hirtus, pilosus, villosus): quarum (animantium) aliae villis vestitae, aliae spinis hirsutae,
Cic. N. D. 2, 47, 121; Col. 7, 2, 6:pectus Herculis,
Prop. 4 (5), 9, 49:crura genaeque,
Mart. 10, 65, 9:supercilium,
Verg. E. 8, 34:et glacialis Hiems canos hirsuta capillos,
Ov. M. 2, 30:barba,
id. ib. 13, 766:capilli,
id. H. 9, 63:juba (galeae),
Prop. 4 (5), 10, 20:vellera (leonis) setis,
Ov. F. 2, 339:castaneae,
Verg. E. 7, 53; cf.:frondes,
id. G. 3, 231:vepres,
id. ib. 3, 444:rubi,
Prop. 4 (5), 4, 28:folia hirsutiora,
Plin. 22, 22, 33, § 75.— Poet., to designate the people of the olden time (when the hair of the head and beard was left untrimmed), like intonsus and incomptus, Sil. 13, 812; Mart. 9, 48, 2.—Trop., rude, unpolished:sumpserit Annales: nihil est hirsutius illis,
Ov. Tr. 2, 259.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.